The Road Not Taken by Robert Frost

Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim
Because it was grassy and wanted wear,
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I,
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

-Robert Frost

Federico Garcia Lorca

Federico Garcia Lorca
My heart of silk
is filled with lights,
with lost bells,
with lilies and bees.
I will go very far,
farther than those hills,
farther than the seas,
close to the stars,
to beg Christ the Lord
to give back the soul I had
of old, when I was a child,
ripened with legends,
with a feathered cap
and a wooden sword.

Federico Garcia Lorca

-मितवा pg 182..
प्रयाणपाराची खाड़ी

फूल...

फूल...
हिममंद कणांचा खांब
जसे प्रतिबिम्ब
जडावे नयनी,
मेघांवरचा रंग मालवून
दूर निघाले कोणी...
दूर निघाले कोणी, अवघे---
---दुःखच नेत्री जडले
अंबर वरती विरले
सांज-विसरल्या रात्रिंपाशी
प्रानच मदिरा प्याले...
प्रानच मदिरा प्याले, नुरला--
---दूर नदीचा पुल
भूलच सगळी भूल
धुलिंत हरवला चन्द्र कुणाचा
धुलच झाली फूल...

-ग्रेस

Red River Valley ची हिंस्त्र करुण टेप

Red River Valley ची हिंस्त्र करुण टेप.... (from one of my posts on Orkut)

From this valley they say you are going,
We will miss your bright eyes and sweet smile,
For they say you are taking the sunshine
Which has brightened our pathways a while.

Come and sit by my side if you love me;
Do not hasten to bid me adieu,
But remember the Red River Valley,
And the girl that has loved you so true.

I've been thinking a long time, my darling,
Of the sweet words you never would say,
Now, alas, must my fond hopes all vanish?
For they say you are going away.

Won't you think of the valley you're leaving,
Oh, how lonely and sad it will be,
Just think of the fond heart you're breaking,
And the grief you are causing to me

From this valley they say you are going,
When you go, may your darling go too?
Would you leave her behind unprotected,
When she loves no one other than you.

As you go to your home by the ocean,
May you never forget those sweet hours,
That we spent in the Red River Valley,
And the love we exchanged 'mid the flowers.

I have promised you, darling, that never
Will a word from my lips cause you pain,
And my life, it will be yours forever,
If you only will love me again.

They will bury me where you have wandered,
Near the hills where the daffodils grow,
When you're gone from the Red River valley,
For I can't live without you I know.

सूक्त पहिले :

सूक्त पहिले :

खिडकितून बघतो मी
लिम्बाचे झाड़ कंच;
पानावर थेम्बांचा
पावसाळी शुभ्र संच.

खिडकितून बघताना
पड़वी का थरारते?
झरझरती गाय चिम्ब
आत्म्यातुन हम्बरते.

लिम्बाचा मोहरही
कोकिळेस स्निग्ध दिसे;
आकाशी एक दोन
अभ्रांचे शुभ्र ससे...

पहिलटकर पाउस हा
पृथ्वीचा घेत कौल;
आई जरी शेतावर,
पाळण्यात स्तब्ध मूल.

झाडांचा बीजमंत्र
सुन्न कळया, दिव्य फूल;
जाताना पड़ते का
सर्वाना हीच भूल?

-ग्रेस

स्मृतिगंध

स्मृतिगंध

तू उदास मी उदास मेघहि उदासले
स्म्रुतितील विदग्ध नाद पैंजणात सांडले...

तुझ्या तनुंत चंद्रशिल्प सांजली निळी जळे
जसा समुद्र आंधळा नि सूर्य दूर मावळे ...

मंद मंद वाहते दिव्यांतली अनंतता
तुझ्या सुखांस गंधवित लोचनि नीजे कथा...

अंगणात ये सजुन मृत्यु रोज एकला
पावसाळी ये जसा नदीस पुर सावळा ...

कुठे धुक्यात चाललीस गर्दले नभावारी
विश्वमंद्ल्या दिठित रात्र थांबली जरी...

ग्रेस...
संध्याकाळच्या कविता...

इंग्रीड बर्गमन

इंग्रीड बर्गमन
आषाढातील भर्जरी मेघांसारखे पूर्ण ऐहिक डोळे
घेऊन तू आलीस;नेस्तनाबूत झालेल्या या
साथीच्या गावात.
विश्वरचनेतिल बर्फाचा शुभ्र पहाडी अहंकार
या गांवांत आणून सोडलेला....
जशा अनेक बाबी किंवा अरण्यांतील निर्मनुष्यतेच्या
पारावर पडलेली हजारो फुले...
हजारो फुले तशी हजारो घरे या अनामिकांच्या प्रदेशांत
तुझा घोडा तू मोकळा सोडलास
शिशिराच्या निर्विघ्न कुरणात...
तो मध्येच दिपून पाहतो,एका नसलेल्या ध्रुवाच्या
दिशेंत झिजणाऱ्या तुझ्या देहास.
तुला वाटतात तितके सोपे नसतात तुझे अश्रू
पाण्याच्या सलिल संभ्रमांत हलतात जखमी
ख्रिस्ताच्या घंटा रात्रंदिवस....
गांवावर साचलेल्या बर्फातून अध्न्यात निनादांची
महापर्वणी जाऊ लागते.
तसे माझ्या झोळीत काही नाही;जाण्यायेण्याच्या
चित्रलिपीत झाडांचा एखादा संगमरवरी सांगाडा,
तोही चांदण्यांनी शोषून घेतलेला...
फक्त एवढेच: नि:शब्द भासांच्या काठाला लटकलेले
हे स्टेशन आणि संवेदनांच्या आवर्तांना झुगारून
कोण्या मावळत्या संताला तू दिलेले
एकाकी आलिंगन.

-ग्रेस